Κάποιοι τόποι, που είναι άγνωστοι στον κόσμο, αποκτούν υπόσταση όταν αναγνωριστεί η εγγενής σημασία τους. Σε τέτοιους τόπους ανήκει η Λυκοποριά, ένα παραθαλάσσιο χωριό της Πελοποννήσου, επάνω στο κύμα του Κορινθιακού κόλπου. Η Λυκοποριά είναι για τον καλλιτέχνη Αντρέα Γκολφινόπουλο η "ακριβή" γενέτειρα, που έχει την ευτυχία να αποτελεί αφετηρία κάθε εικαστικής του προσπάθειας.

Μορφολογικάη Λυκοποριά κλαταλαμβάνεται από έναν κάμπο εσπεριδοειδών, που απλώνεται παράλληλα με τη θάλασσα και στο φόντο έχει λοφίσκους με την ιδιομορφία να καλύπτονται από κάτασμπρο χρώμα και να είναι φυτεμένοι με φουντωτά πεύκα - στοιχεία που συνθέτουν μία σπάνια χρωματική αντίθεση. Παρατηρώντας μ' επιμονή τη φύση στην Λυκοποριά, ο Γκολφινόπουλος προσωποποιεί ποιητικά τα δέντρα, τα σύννεφα και τον άνεμο. Πολύχρωμα σχήματα καταγράφουν στο υποσυνείδητο του ζωγράφου καθαρά τις σχεδιαστικές φόρμες της τέχνης του, που προσεγγίζει την ποιότητα της γλυπτικής. Διδασκόμενος από τις φυσικές ιδιαιτερότητες της Λυκοποριάς, ο Γκολφινόπουλος γλύτωσε από την ένταξη σε εικαστικές φατρίες και ανέπτυξε μία γνήσια ανεξάρτητη τέχνη που εκφράζει ευγένεια.

Ως επι το πλείστον τα έργα του Γκολφινόπουλου κατοικούνται από φανταστικές γυναίκες κάθε λογής - Ανεμοκόριτσα, Δενδροκόριστα και Γυναίκες Σύννεφα. Τα πρόσωπα που μεταφέρονται από τη φύση της Λυκοποριάς στην τέχνη του Γκολφινόπουλου είναι μπουκέτα με μορφέ, οι οποίεςπαίζουν κάποιο ρόλο στην ζψή του καλλιτέχνη - φίλες καλές κι αγαπημένεες που λυτρώνουν την αντρική μοναξιά. Τα Δενδροκόριτσα - αν και αφορούν σε φανταστικές προσωπογραφίες - ερευνούν τις επιδράσεις του φωτός στο θέμα σε διαφορετικές ώρες της ημέρας, από το πρωί μέχρι το βράδυ. Τα Δεντρα πραγματεύονται την ανθρωπομορφία της βλάστησης με την προσθήκη της μόδας. Οι Πευκομορφές παρουσιάζουν το διάλογο ανάμεσα σ' λενα δένδρινο ζευγάρι κι έναν θεατή. Τα Πορτραίτα τ' Ουρανού ξεκινούν από μία πρόσφατη ζωγραφιά που για πρώτη φορά συνθέτει το γυναικείο πρόσωπο με το πουλί καταμεσής της ουτοπίας. Τα έργα που ακολουθούν παρουσιάζουν το πρόσωπο και το πουλί να εξωτερικεύουν την εσωτερική σχέση τους με τον περιβάλλοντα χώρο. Εξαίσια σχήματα - τα μαλλιά της γυναίκας, το ράμφος του πουλιού και η τροχιά που διαγράφει το αεροπλάνο στον ουρανό - εισέρχονται στον πίνακα ή εξέρχονται στον χώρο σ' ένδειξη της εξόδου από την πραγματικότητα και της εισόδου στη φαντασία.

Τα έργατου Γκολφινόπουλου επικοινωνούνται σε όποιον έχει τη προδιάθεση ν' ανοίξει τις αισθήσεις του σε μία ολοκληρωτικά νέα διάσταση, οργανωμένη με καλαίσθητη τέχνη σε κάθε της έκφραση. Τα Υδρόβια Σε Γυάλα είναι μία σειρά ζωγραφικών έργων όπου το περιεχόμενο ενός διάφανου δοχείου τοποθετείται διαδοχικά σε φόντα διαφορετικών βασικών χρωμάτων. Απότο ζωγραφικό υπόβαθρό του ο Γκολφινόπουλος φιλοτεχνεί διάφορα αντικείμενα χρήσης - κηροπήγια, φωτιστικά, πιατέλες και πόμολα - που παντρεύουν την εικαστική τέχνη με τον βιομηχανικό σχεδιασμό, προικίζοντας έτσι την καθημερινότητα με ηψυλή αισθητική. Τα θέματα τους πρωτοεμφανίζονται στη ζωγραφική και στη συνέχεια δανείζουν τις ποιότητές τους στα λειτουργικά αντικείμενα με σκοπό να ομορφύνουν τον καθημερινό βίο. Οι Μπουκάλες, σε μοναδικά κομμάτια, στολίζονται με ασημένιες δένδρινες και συννεφένιες μορφές και πουλιά από το ιδιαίτερο εικαστικό λεξικό του Γκολφινόπουλου - καθένα παντρεμένο αρμονικά με τα ποικίλα σχήματα των δοχείων.

Η τέχνη του Γκολφινόπουλου είναι μία αυτοδημιούργητη και αυτογενής έκφραση που αναπτύσσεται γαλήνια στο εργαστήριο του καλλιτέχνη κυρίως στην Λυκοποριά, αλλά και στην Αγία Παρασκευή. Πέρα όμως από την αγέρωχη ανεξαρτησία τους, στα μάτια του θεατή και στο υποσυνείδητο του καλλιτέχνη τα εν λόγω έργα πατούν γερά στην Ελληνική παράδοση - καταρχήν στην Βυζαντική λιτότητα, έπειτα στον λυρισμό του Παρθένη, μετά στη χρωματική γκάμα του Γκίκα και τελικά στην οργάνωση του Μόραλη. Αυτοί οι τέσσερεις στυλοβάτες ορθώνουν το ανάστημά τους στο έργο του Γκολφινόπουλου χάρη στα ερεθίσματα που εμπνέειη "λυκοποριά" του καλλιτέχνη.



Μεγακλής Ρογκάκος
Επιμελητής Τέχνης του Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδος
Αθήνα, Φεβρουάριος 2008